Wie is Agnes Mars?

Geboren eind 1940 in Amsterdam onder de geur van de Amstel

Hoe en wanneer werd je watersporter?

Samen met vader langs de oever van de Amstel. Hij ging vissen en ik stapte zo klein als ik was in een roeibootje. Later met een vriendin een zeilboot gehuurd aan het Amstelveens poeltje, waar we al snel aan lager wal raakten tussen het riet. Nog wat later ontmoette ik Willem. Hij had een ‘open boot’, een Valk. Hij was kapitein en ik dus opstapper. Dit was optimaal wat de watersport mij te bieden had. Zonder motor maar zien hoe met de elementen te schipperen. Uiteindelijk te komen waar je wilde.

 Wat betekent varen voor je?

Varen betekent voor mij een bevrijding van het wereldse bestaan. Los van de wal, in een eigen vrije wereld. Verder heeft het mij gevormd, respect te hebben voor de elementen, niets forceren, soms een andere koers varen om je doel te bereiken.  

Wat zijn en waren jouw taken aan boord?

Mijn taken waren aanvankelijk zeer ondergeschikt, ik deed alles verkeerd. Door de jaren heen werden de taken meer een samenwerking. Later kwamen de talenten boven, maar de samenwerking moest groeien.

Is er verschil tussen toen en nu?

Nu moet ik alles alleen doen en is zeilen geen optie meer. Terug bij af, alleen in een kajuit motorboot, Saga 27, op kleiner water. De kleine meertjes, watertjes verkennen en vanaf het water het land bekijken. Een andere hobby, cultuurhistorie, combineren met het varen. Onderzoek doen naar de (water) geschiedenis rond Amsterdam. Geïnteresseerden gaan nu mee als opstapper.

Welke problemen heb je als Vrouwaanboord ervaren?

Vakmensen en kenners van de watersport zien je als gelijke.

Heb je tips voor watersport vrouwen?

Doe gewoon waar je je lekker in voelt. Geniet.

Wat maakt je gelukkig als watersporter?

Weg zijn van het dagelijkse.

Wil je reageren op dit bericht, een reactie voor Agnes? Leuk! Doe dat dan hieronder. 

Aanvuling op dit interview – juli 2014.

Een moeilijk bericht

“Het doet pijn”. benadrukte ze nog eens. “Echt Coen, het doet pijn, als je het moment voelt naderen. Dat je je bewust wordt dat het beter voor je is om je boot te verkopen. Zeker als je je leven lang zo een enthousiast watersporter geweest bent als ik.”

Dit bericht kreeg ik van Agnes. Een watersporter pur sang.
Na het overlijden van haar man besloot ze hun zeilboot te verkopen en, ofschoon zal al “op leeftijd” was, kocht ze nog een Saga 27, een schattig kajuit motorbootje. Smaakvol ingericht. Voor haar als vrouw-alleen goed handelbaar. Ze genoot er jaren van.
Onlangs belde ze me op, ze moest het iemand vertellen, het doet pijn, voelt emotioneel,  wil er ook niet aan toe geven maar het wordt haar nu toch echt te veel.

“Ze kan niet meer op haar kop in de motorkamer hangen”, zuchtte ze, “en alle karweitjes worden een fysiek obstakel. Daarnaast steeds verhoging van liggeld en het onderhoud”. Want onderhouden wordt het bootje als geen ander. Haar scheepje is in topconditie en dat moet ook zegt ze. Maar desondanks, haar mooie bootje gaat de verkoop in.

Twijfelen, doorgaan of uitstellen?

Het stopt gewoon een keer…of niet ?? Er blijft twijfel. Misschien toch volgend jaar…. Ze geniet er nog zo van, vaak op de Amstel.
Na een bezoek aan de makelaar besluit ze tot uitstel. Maar ik mag het wél plaatsen bij VAB. Als er iemand is die met liefde voor haar bootje wil zorgen dan kan ze het wel verkopen.

knoop of een parel

Maar ze weet ook wel dat eens de knoop zal moeten worden doorgehakt.
En ik snap haar, leef met haar mee, heb zelfs overwogen haar bootje zelf te kopen want het is waar, haar kajuit motorbootje, een Saga 27 is een parel van een scheepje…
Succes Agnes!
Wat zou het voor jou betekenen als je op ditzelfde punt zou staan als Agnes nu?

[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]