Na het ontbijt, zaterdag, alle hens aan dek. Veel wind en regen dus zeilpak en reddingsvesten aan. Een behoorlijke wapper doet de spieren op volle toeren draaien. Op de Kaat Mossel gaat alles nog op spierkracht en maat Roos legt duidelijk uit wat er aan dek van iedereen wordt verwacht. De meiden doen hun stinkende best en gooien hun spierballen in de strijd. De wedstrijd wordt spannend.

De keuken brigade, Moon en Elma, zorgen voor de nodige energie met smaak en liefde verzorgd. Wat een toppers zijn ze!! Natuurlijk hoort na zo een werkzame dag ook gezamenlijk passagieren en in de avond een uitje naar de Feestzaal voor fun en voetjes van de vloer.

Het is nog lang gezellig op de Kaat en de Allure.

We worden in ons bed door elkaar en dus wakker geschut. De wind gaat tekeer, de schepen ook. Als dat maar goed gaat.

En, ja wel hoor. We zijn er al bang voor. De organisatie last de race af. Jammer, maar ook zo begrijpelijk. Er is te veel wind en niemand zit te wachten op brokken.

Plan B in het programma wordt in werking gesteld. Wat een geweldige verrassing als 2 van onze deelneemsters, Margreet en Ingrid, zich ontpoppen als heuse gidsen en ons meenemen door schitterende straatjes van Hoorn.

Wat een prachtige stad, zo de moeite waard om te bekijken. We kwamen om te zeilen, maar dit is ook heel leuk. Terug aan boord en na een heerlijke lunch scheiden onze wegen. Ietwat vervroegd, want Kaat Mossel moet het woeste water nog op om terug naar Lelystad te varen. Een deel van de dames vaart mee terug.

Dank zij onze whatsapp groep kunnen we ze volgen. De foto’s vliegen voorbij. Bij de invallende avond, bereikt de Kaat Mossel, gelukkig zonder brokken, haar thuishaven Lelystad.

Wat was het weer een mooi weekend.

Dankbaar voor de mooie (zeil)momenten en vooral de mooie gesprekken, het heerlijke eten en de ontspannen sfeer. Maar vooral ook voor de fijne samenwerking met Sjak, de schipper van de klipper, die koel en relaxt, maar altijd met een waakzaam oog, weer alle dames laat meegenieten op haar prachtige schip.

Vrijdagavond moest iedereen zich in Hoorn aan boord van Kaat Mossel melden. Maar er was ook de mogelijkheid om al vanaf Lelystad mee te varen naar Hoorn. En jawel, die mogelijkheid liet ik niet aan mij voorbijgaan. Vrijdagmorgen werd ik door twee aardige ‘Vrouw aan Boord’ dames in Vreeswijk opgehaald zodat we konden carpoolen. Bij aankomst in Lelystad stelde ik mezelf voor aan schipper Sjak. Tot mijn verbazing hoorde ik haar zeggen “Jij stond al lange tijd op mijn lijstje”… nou ja zeg, zonder het van elkaar te weten stonden we dus op elkaars lijstje, hoe leuk is dat!

Met volle teugen heb ik vrijdag genoten van mijn eerste zeiltocht ooit en doorstond vlekkeloos mijn zeildoop.

Nadat we in Hoorn af waren gemeerd kwam de ene na de andere VAB zich melden. Drie van de groep dames had ik al eens eerder live ontmoet en sommige kende ik alleen via Facebook, maar de meeste dames waren voor mij onbekenden. Onze complete groep telde maar liefst 34 dames (inclusief de bemanning en keukenbrigade). Sommige sliepen op ons buurschip Allure maar de meeste op de Kaat. Met degene die zich hiervoor op had gegeven liepen we naar restaurant JT Mos om een hapje te eten. Na terugkomst aan boord werden we door de organisatoren welkom geheten en werd er ter voorbereiding op de wedstrijd een indeling gemaakt wie waar aan de bak mocht op de Kaat Mossel.

Daarna doken er een paar hun bedje in en anderen bleven nog gezellig in de Kaat kletsen, waaronder ik.

Laat in de avond zocht ook ik mijn bedje op. Ik sliep op de Kaat en deelde een kamer met vier dames. De grap was dat er al twee van de vier stapelbedjes beslapen werden en ik geen idee had wie er boven en naast mij sliepen. Wederom een leuke en nieuwe ervaring

Zaterdag was het de dag dat de Bontekoerace begon.

Dit is een zeilwedstrijd voor charterschepen en traditionele vissersschepen (klippers, tjalken, schouwen, botters en kwakken), op het Markermeer, vertrek vanuit Hoorn. De race wordt eind oktober gehouden ter afsluiting van het zeilseizoen, dat in april is begonnen met de Pieperrace bij Volendam.

Via de foto’s neem ik je mee met onze eerste wedstrijddag. Aan onze inzet en motivatie lag het niet, maar helaas eindigde wij niet in de top zal ik maar zeggen. Maar hé, winnen was niet ons doel. Nee hoor, allemaal veilig blijven, geen schade aan de Kaat maken en vooral plezier met elkaar hebben, ja dat was ons doel en daar zijn we glansrijk in geslaagd!

Na terugkomst konden we genieten van een shantykoor, zaten we met een groepje dames op een terrasje, liep ik met een VAB, tevens BN’r door haar optreden in ‘Vrouwen die varen’, een rondje door het mooie Hoorn, smulden we van een heerlijk avondmaaltijd aan boord en liepen we daarna met een groepje weer terug naar het centrum in Hoorn om de voetjes van de vloer te doen tijdens een Bontekoe feestje. Het werd een latertje zeg maar.

De nacht van zaterdag op zondag was onstuimig, want tjonge wat een woei zeg! En wederom onderging ik een nieuwe ervaring, want dat mijn bedje zulke bewegingen maakt, nee, dat gevoel ken ik op onze Robbedoes niet. Na ons ontbijt kwam Sjak mededelen dat de wedstrijd voor die dag werd afgelast. Dit kwam voor niemand uit de lucht vallen en was met windvlagen van 7 en 8 Bft. gewoon een verstandig besluit. Spontaan werden er alternatieven bedacht en niet veel later liepen we met een flinke groep, onder leiding van een VAB die in Hoorn geboren was en hier haar eerste dertig levensjaren gewoond had, door de prachtige stad Hoorn.

Rond 12 uur stond op de Kaat onze lunch klaar, wederom verzorgd door de geweldige keukenbrigade. Daarna was het voor een grote groep tijd om hun koffers te pakken en de Kaat te verlaten. En ik, nee hoor, ik bleef samen met een klein clubje dames aan boord want ook met het terug varen van Hoorn naar Lelystad was ik van de partij.

Rond 18.00 uur meerde Sjak haar Kaat weer keurig af en was het ook voor mij tijd om de laatste VAB-dames gedag te zeggen. En net als op de heenweg mocht ik met twee dames meerijden die mij keurig voor de deur in Vreeswijk thuisbrachten.

Ik ben er wel aan gewent om regelmatig alleen thuis te zijn, maar voor Wim is dit zeker geen gesneden koek. Hij heeft zich prima vermaakt hoor maar was toch echt weer heel blij mij terug aan boord te hebben… tenminste zo leek het

Ik had het nog nooit gedaan en ik denk dat ik het nog steeds niet kan, maar tjonge, ik heb volle bak genoten van deze geweldige ervaring

Veel dank voor de organisatoren, de keukenbrigade, de bemanning en aan alle gezellige dames voor dit super leuke weekendje uitwaaien!!

Excuus voor mijn weer veel te lange schrijverij, maar het was ook zo ontzettend leuk! Oh ja, mijn lading foto’s is ook weer aardig uit de hand gelopen. Maar hé, nu ben ik het tenminste kwijt en heb ik weer een mooi hoofdstuk vastgelegd in mijn Facebook-dagboek.

Ahoy!

Vrouwaanboord.nl

Denk jij nu “Huh Vrouw aan Boord, nog nooit van gehoord. Maar ik ben ook een vrouw en heb iets met water, boten of iets wat de lading van deze titel dekt.”

Er is dus een besloten Facebookgroep waar je je bij aan kan melden. Welkom!