Wie is Nelly de Jong?
Vlissingen is mijn geboortestad, in 1954 geboren.
Opgegroeid vlak achter de boulevard, altijd aan het strand te vinden.
In 1988 vertrokken met Wim en de Jouet 24 naar New Zeeland.
Hoe ben je in de watersport terecht gekomen?
Mijn vader leerde zeilen van een collega loods, op het Veerse Meer in een huur BM-er, ik ging altijd mee. Later met de top en spanker van pa gezeild, op 15-jarige leeftijd met de FD van een vriend. Open boten dus, bij vakanties in Friesland rondgetrokken.
In 1988 ging het roer om. Hoe kwam je daartoe?
Wilde wat verder kijken. Door een ernstig auto ongeluk kon ik geen wedstrijd meer zeilen in de Flying Dutchman. Was zo snel mogelijk Olympische banen afwerken ook beu.
Welke kennis had je in huis toen je vertrok?
Zeilen, kennis van het weer en stroming, door pa en ervaring bijgebracht.
Cursus Kustnavigatie gevolgd aan de zeevaartschool in Vlissingen.
Kon dankzij Duitse buurvrouw ook zuurdesembrood maken ed.
Had Engels, Duits en Frans geleerd.
Hoe zagen je dagen aan boord eruit?
Vroeg opstaan, meestal was het heet in de tropen, klussen doen aan de boot of om geld te verdienen. Niet vroeg om boodschappen gaan, dan zijn de winkels nog niet open.’s Middags de omgeving verkennen, snorkelend, met de bijboot, of te voet. Als je 9 1/2 jaar onderweg bent, lig je dus de meeste tijd voor anker.
Wat waren jou taken aan boord?
Schoonmaken, lakken, koken, bakken, naaien, nachtwachten draaien (daar ben ik heel goed in), bureaucratie regelen, douane en immigratie. Heel vrouwelijke bezigheden dus, maar ik was ook met zo’n handige vent, voor hij het uitgelegd had was het allang gebeurd. Waar ik hem de baas ben in het zeilen, is hij mij ver de baas in motoronderhoud en navigatie. Wel hielp ik hem daarbij. Wat zeilen betreft moest ik me een plaats aan boord veroveren, hij was zo gewend het alleen te doen. Pas toen ik 2 open bootjes leende in Curaçao en wedstrijdjes van hem won, kreeg hij in de gaten dat ik zeilen kon.
Was je wel eens eenzaam en hoe ging je daarmee om?
Niet zozeer eenzaam, wij maakten altijd veel contact met de plaatselijke bevolking, als je onderweg je geld moet verdienen, wordt je daartoe gedwongen. Wel miste ik mijn familie en vrienden in Nederland, omdat bellen in die tijd veel te duur was, of niet mogelijk en internet niet bestond, schreef ik veel brieven.
Hoe regelde je de proviand en het eten aan boord?
Ik kocht voor 6 maanden eten. Wim vindt mij knap in het uitbalanceren van voorraad rijst, pasta, vlees, vis, groenteconserven enz. Dat is niet zo, ik keek wat er was en pas daarna wat ik er mee kon maken. Wim maakte een kweekkast om taugé, tuinkers e.d. te kweken, we vingen veel vis, die we ook droogden. Ik bakte brood en taart, maakte yogurt en verse kaas uit melkpoeder. Wij aten wat de lokale bevolking at en dus vaak ruim en gratis voorradig was, avocado met garnalen b.v. op de Amazone.
Wat was het verschil tussen de begin jaren en de laatste jaren?
In het begin was alles een uitdaging, op den duur wordt het gewoon en verbaas je je nergens meer over. De verveling slaat dan toe op de lange oversteken.
Zijn er moeilijke momenten geweest?
Ja, toen ik overspannen werd in de Tonga eilanden. De spanning moest er uit, van niet weten of ik het auto ongeluk zou overleven en daarna die van niet weten of ik nog ooit zou kunnen lopen.
Ook toen we jaren later schipbreuk leden in Venezuela.
Heb je een dagelijks logboek bijgehouden en zo ja waarom?
Nee, we waren te druk met leven.
Wat was je mooiste moment en waarom?
Dat waren er veel, mooie momenten met mensen uit andere culturen, b.v. toen Louis in Brazilië zei; “Mijn huis is jullie huis”, en ons de sleutel gaf. Of toen een Polynesische mij haar man aanbood tot ik zwanger was, zo erg vond ze het dat ik geen kinderen had. En toen ik de eerste moppen op z’n Polynesisch begon te verstaan. Snorkelen met schildpadden, roggen, dolfijnen en haaien om je heen, of in fluorescerend water. Oerwoudverkenningen aan de Amazone. Toen ik deel uitmaakte van de bemanning van een 40-voeter in Auckland met meidenbemanning en wij de competitie wonnen.
Heb je tips voor Vrouwaanboord lezers?
Volg je hart, doe geen dingen als grote reizen omdat je partner dat wil.
Jij kunt die rol niet lang spelen.
Kun je iets vertellen over je boek en waarom je het hebt geschreven?
Veel mensen vroegen ernaar als wij verhalen vertelden en nu we met pensioen zijn kregen we er tijd voor. Ons boek is dus een co-productie, gebaseerd op Wim’s verhalen voor het blad Zeilen en mijn uitgebreide briefwisseling met familie en vrienden. Het heet “Eigenlijk kon het niet” en beschrijft onze reis op een 24-voets zeiljacht van Zeeland naar Nieuw-Zeeland. Het is een reisverhaal, maar ook een roman over hoe twee mensen naar elkaar toegroeien.
Interesse? Voor meer informatie kun je kijken op: http://www.facebook.com/sy.Asfaloth
Je kunt het bestellen: http://www.freemusketeers.nl/boek/7951/eigenlijk-kon-het-niet
Waarvan wordt jij heel gelukkig?
De zee is voor mij een eerste levensbehoefte, ik moet hem iedere dag minstens even zien. Als wij de sluis uitvaren bij Vlissingen begin ik te zingen. Ik ben gek op dolfijnen, schildpadden, ijsvogeltjes enz. Ook van muziek en dansen wordt ik gelukkig.
Wat doet Nelly over 5 jaar?
Geen idee, mijn motto is: “Plannen zijn er om te veranderen”.
Hoop wel nog veel tochten te ondernemen met Wim, wij zijn een team.