Renate de Backere

Renate Backere

Renate is één van de stoere teamleden van Atlantic Dutchesses, die in 2020 deelneemt aan de Talisker Wiskey Atlantic Challenge.

5000km roeien van La Gomera, Canarische eilanden, naar Antigua in het Caribisch gebied. ‘sWerelds zwaarste roeiwedstrijd.

 

 

Wie is Renate de Backere?

Levensgenieter, outdoorfanatiek, altijd in voor avontuur. Vanaf mijn 18^e heb ik de wereld over gereisd. Ik woon samen in Den Haag en ben nog regelmatig in het noorden vanwege mijn werkgebied: de Waddenzee. Hou van water en de bergen waar ik dan ook regelmatig te vinden ben, vooral de Alpen en Schotland. 

Wat is jouw watersport ervaring?

Die is heel divers. Veel gekajakt op IJsselmeer en op zee, ik had een zeilboot – vaak op de Waddenzee gezeild en sinds 2007 doe ik aan sloeproeien. Eerst in Harlingen op de Waddenzee, sinds ruim een jaar roei ik in een pilot gig in Scheveningen. Ik heb ook nog een kano thuis. Water-zee is altijd een rode draad in m’n leven geweest. 

Hoe ben je bij het Atlantic Dutchesses team terecht gekomen? 

Een roeimaatje uit Scheveningen zat in het AD team en dat vond ik geweldig, ik volgde ze toen al. Zij besloot eruit te stappen dus die plek kwam vrij. Na een paar lange gesprekken met het team mocht ik aan boord stappen. Een gouden kans! Het voelde bijna euforisch. De eerste die ik belde was m’n vriend, die was ook zo ongelofelijk blij. Dat voelt sterk.

Ook toen ik het een van m’n beste vriendinnen vertelde die ik kort na het JA woord zag. Zij is professioneel roeier geweest en snapte het zo goed. Het delen van die euforie is minstens zo belangrijk als het roeien en het avontuur zelf. 

Wat was de reactie van je gezin, familie en omgeving?

Mijn partner was meteen enthousiast. Toen deelname aan het team in de lucht hing gaf hij al aan, dat het wel iets voor mij zou zijn. Hij steunt me enorm, sponsort het team en is ook mijn personal trainer. Mijn moeder vind het wel spannend maar is ook trots, net als mijn zussen en broer. Verder krijg ik heel veel positieve reacties, m’n vrienden snappen heel goed dat ik dit wil doen.

Waar komt de power vandaag om dit aan te durven?

Ondanks, maar meer dankzij mijn 51 jaar voel ik me heel sterk en kan inmiddels tegen een stootje. Ook mentaal ben ik er klaar voor na de nodige narigheid wat op mijn pad kwam. Dat heeft me gesterkt en ook heel nieuwsgierig gemaakt naar wat ik fysiek en mentaal nog meer aan kan. 

Zijn er momenten waar je tegenop ziet tijdens de oversteek? 

Als we allemaal moe zijn, na lange dagen veel onrustige golven waardoor geen enkele slag raak is, irritatie, nog hogere golven en de ene na de andere kapseis.  

Hoe kom je daar overheen?

Het besef dat alles tijdelijk is. Ooit gaat een klotemoment weer over. 

Waar kijk je het meest naar uit en ga je helemaal blij van worden?

Het roeien ’s nachts bij heldere hemel. Al die sterren, daar kijk ik erg naar uit! 

Welke taken heb jij in het team?

Toen ik bij het team kwam waren er diverse dingen die ik kon en wilde doen. Ik houd de website bij, dat heb ik overgenomen van mijn Scheveningse roeimaatje. We doen wel veel samen maar natuurlijk is het zo dat de een beter is in klusje X en de ander in klusje Y.

Ik ben de captain en daarmee ook contactpersoon voor de organisatie en het walteam, zeker tijdens de race.  Verder hou ik me wat bezig met de papierwinkel richting de organisatie, media, het schrijven van blogs. 

Kun je daar iets meer over vertellen?

We hebben een aantal sponsoren en volgers die verhalen van ons plaatsen. Erg leuk. Elke maand rolt er wel weer een nieuw verhaal uit mijn mouw. Verder denken we over sponsoren na, voeren gesprekken en werken we met de vrienden van het UMC een sponsortraject uit. Ook leuk en leerzaam. En ik mag de sponsorstickers plakken, dat is ook een aardige klus 😉 

Het captain zijn vind ik een hele verantwoordelijkheid natuurlijk. Maar we zijn allemaal gelijk en we nemen beslissingen samen. De captain is wel eindverantwoordelijk. 

Wat vind je het leukste om te doen?

Veel. En vooral het roeien. Soms kom je in zo’n heerlijke flow dat je het gevoel geeft nog dagen door te kunnen. Dat is wel zo handig met zo’n enorme afstand te gaan. In Engeland, waar we in september twee weken met elkaar en de boot waren, vond ik het geweldig om over de zeekaarten gebogen te zitten en te leren.

Ik hou ook van puzzelen, hoe krijgen we dit of dat voor elkaar. Denken dat iets niet lukt maar het toch voor elkaar krijgen. McGyveren met verschillende materialen. Verder is het erg leuk om met de voeding bezig te zijn, calorieën berekenen, wat te eten. Tot slot, het is heerlijk om te trainen thuis. We doen veel krachttraining en ik voel heel goed hoeveel effect dat heeft. Ook al heb ik spierpijn daarna, ik kijk altijd weer uit naar de volgende sessie! 

Welke momenten vind je lastig?

Dat komt vast nog wel onderweg. In de aanloop naar de race lukt ook niet alles meteen. Soms moet je wachten op anderen als je haast hebt met iets regelen, Corona zorgt voor onduidelijkheid, dat soort zaken. 

Verantwoordelijkheid. Welke lading heeft dit voor jou?

Een grote lading, ik voel me door mijn rol extra verantwoordelijk. En besef tegelijkertijd dat we het met zijn allen doen en elkaar opvangen als het even niet wil of lukt met wat dan ook. 

Wat zijn de drie belangrijkste persoonlijke dingen die je meeneemt?

Een koelvest, want ik ben niet zo van de hitte.

Een paar persoonlijke notes van mijn vriend en goeie vrienden, die me altijd weer kunnen oppeppen als dat nodig wordt. 

Komt er een andere Renate aan in de Carieb?

Dat zou kunnen, maar kan niet voorspellen hoe of wat. Ik weet wel dat we tot de kern van ons zijn kunnen/zullen komen. Daar ben ik door ziekte al aardig mee geconfronteerd, veel zwaarder kan het niet worden denk ik soms. Je bouwt een mentale buffer op als je heel diep gaat. En je leert relativeren. 

Sowieso komt er een Renate aan die nog meer buiten tijd wil doorbrengen dan nu het geval is, dat is een ding wat zeker is! 

Wat verwacht je te leren? 

Dat de oceaan een enorme plas water is 😊. Hoe is het om zo hecht in een team te werken, te leven, op zo’n klein oppervlakte? Daar ben ik erg benieuwd naar. 

Waarvan wordt jij heel gelukkig?

Wakker worden in een klein tentje aan een meertje in besneeuwde bergen. Fysiek bezig zijn, buiten zijn, avontuur. Dagenlang in de Schotse bergen lopen, in de Alpen over steile graten. Denken dat je iets niet durft maar het lukt toch, de euforie om die top te bereiken. 

De vraag beantwoorden: wat zou je doen als je niet bang bent?

Maar ook: een rustmoment starend over zee, of naar de sterrenhemel, een goed gesprek met een glas whisky. 

Wie zou je voor je vertrek nog graag ontmoeten of spreken en waarom?

Gelukkig woon ik samen dus dat zit wel goed, dus ik wil vooral mijn beste vrienden nog even zien. En mijn moeder, die vind het maar spannend allemaal. 

Wat doet Renate over 5 jaar?

Geen idee en dat vind ik alleen maar prettig.

Wat ik me wel heel goed kan voorstellen: mooie tochten maken, grenzen verleggen, van buiten genieten. Niet veel anders dan nu, maar nog intenser! 

———————–

Wil je reageren, de meiden aanmoedigen, een hart onder de riem steken? Doe dat hieronder!

Volg hier de Atlantic Dutchesses vanaf La Gomera naar Antiqua

Lees meer over the Atlantic Dutchesses