Yvonne Zwaan

Onze dochter van 16 maanden

Watersport loopt al sinds jonge leeftijd als een rode draad door mijn leven. Het begon bij mijn ouders, die toen ik nog een kleuter was een polyester motorbootje kochten, waarmee we dagtochtjes maakten.

Dat bootje werd na enkele jaren verruild voor een stalen motorkruiser en de dagtochten maakten plaats voor vaarvakanties. Vanaf die boot heb ik vrijwel heel Nederland aan me voorbij zien trekken. Tussendoor maakten mijn ouders nog een keer een uitstapje naar een speedboot, waarachter ik leerde waterskiën en daarna volgde er weer een motorjacht.

Ik was toen inmiddels een tiener en had de smaak van het varen al aardig te pakken. Met onze bijboot, een jol met een grootzeil en fok, maakte ik het water onveilig zodra we op een plas voor anker lagen en ook windsurfen werd een tijdje een grote hobby waar ik me fanatiek op stortte. Met een door mijn vader in elkaar geknutseld karretje achter de fiets zocht ik tijdens de zomervakanties dag in dag uit het water op om samen met vriendjes zo hard mogelijk over het water te scheuren.

Samen met mijn man kocht ik een aantal jaren geleden een speedboot, zodat de waterskispullen die nog bij mijn ouders op zolder lagen weer onder het stof vandaan konden worden gehaald. De ski-uitzet werd uitgebreid met een wakeboard en samen met vrienden hebben we heel wat leuke avonturen met die boot beleefd. Toen ons eerste kind op komst was, hebben we de boot verkocht, omdat we voorzagen dat een kleintje en een speedboot geen goede combinatie was.

Nu delen we samen met mijn broer en zus een sloep, ondertussen dromend van een motorboot waarmee we – als de kinderen wat groter zijn – in de voetsporen van mijn ouders kunnen treden. Ik hoop dat het mij lukt om de passie voor de watersport die ik van mijn ouders heb overgenomen, ook aan onze kinderen door te geven.

Wat houdt je werk bij “Motorboot” in?

Testvaart in Finland voor “Motorboot”.

Motorboot wordt gemaakt door een klein team van slechts drie vaste medewerkers. Dat betekent lekker aanpakken en allround inzetbaar zijn. Heerlijk, want ik hou van afwisseling, aanpoten en meedenken. Als redacteur/verslaggever beheer ik vaste rubrieken in het blad, verzorg ik reportages en interviews en maak ik proefvaarten met nieuwe schepen. Daarnaast redigeer ik teksten van freelancers en ben ik betrokken bij de organisatie van evenementen die wij regelmatig voor onze lezers organiseren

Hoe is het om als vrouw dit werk te doen?

Niet zo heel anders dan voor een man, denk ik. Het enige verschil is vermoedelijk dat jachtbouwers vaak niet verwachten dat er een vrouwelijke redacteur op ze af wordt gestuurd voor een test met een nieuw schip. In de dagelijkse praktijk op de redactie merk ik vooral dat mijn mannelijke collega’s minder gestructureerd en planmatig te werk gaan dan ik. Maar dat heeft misschien ook wel te maken met het feit dat ik mijn werk combineer met het moederschap en dat vergt nu eenmaal enige discipline en geordendheid.

Wat vind je het leukste om te doen en waarom?

Het testen van nieuwe schepen. Dat zijn de klussen waarbij ik elke keer weer denk: ,,Wat heb ik toch een droombaan!’’ Ik mag met de nieuwste modellen varen, van sloepen van 5 meter tot en met jachten van 20 meter en alles wat daar tussen zit.

Het leuke van het testen vind ik vooral de combinatie van het varen met de boot en het contact met de desbetreffende werf. Achter ieder schip schuilt een verhaal en het is mooi om de filosofie bij een bepaald ontwerp te achterhalen. Daarnaast kijk ik uiteraard kritisch naar het schip en wijs ik de bouwer op eventuele verbeterpunten. Als de werf naar aanleiding van mijn bevindingen bepaalde aanpassingen doorvoert, geeft dat wel een kick.

Zijn er  voor- en nadelen omdat je vrouw bent?

Het nadeel zou kunnen zijn dat het motorbootwereldje een echte mannenwereld is, waarin techniek een vrij grote rol speelt. Niet iedere vrouw zal zich daar prettig in voelen. Aan de blikken die ik toegeworpen krijg op het moment dat ik me voorstel als degene die de boot komt testen, ben ik inmiddels wel gewend.

In mijn eerste jaar bij Motorboot maakte me dat vooral onzeker; ik had het gevoel te moeten bewijzen dat ik als vrouw ook echt wel in staat ben iets zinnigs over een boot te zeggen. Natuurlijk wist ik in het begin bar weinig van techniek. Maar ik ontdekte dat je dat met nieuwsgierigheid en oprechte interesse in het onderwerp voor een heel groot deel kunt compenseren.

Waar mannelijke collega’s nog wel eens geneigd zijn zich uit een dergelijke situatie te bluffen, stel ik me juist kwetsbaar op door te laten blijken dat ik niet overal verstand van heb, maar wél heel graag wil weten hoe iets zit. Door die houding zet je mensen op de praatstoel en kom je over het algemeen veel meer te weten dan wanneer je doet alsof je alles weet.

 Kun je naast je werk ook genieten als watersporter en hoe vul je dat in?

Aan het roer van redactieschip van “Motorboot”.

Op doordeweekse avonden en in het weekend gaan we zodra het maar even kan lekker het water op met de sloep. Even een ijsje halen in Woudrichem, of het kleine sluisje van Gorinchem door om een hapje te eten; dat is voor ons het ultieme genieten. Echte dagtochten maken we nu nog niet, daarvoor moeten de kinderen nog net even wat ouder zijn. Onze dochter loopt nu net en die voelt zich toch een beetje gevangen aan boord; haar bewegingsvrijheid is beperkt, ze mag nergens op klimmen van ons en dan draagt ze ook nog eens zo’n onhandig reddingsvest!

Ben je wel eens bang op het water, wanneer en waarom?

Als ik bang ben, is het omdat ik me zorgen maak om de veiligheid van de kinderen. Ze hebben allebei nog geen zwemdiploma en zijn dan ook bijzonder kwetsbaar op het water.

Wat zou je vrouwelijke watersporters  willen vertellen?

Samen met m’n broer en zus delen we een sloep.

Ik vind het jammer dat je zo weinig dames aan het roer van een boot ziet. Wij vrouwen hebben de neiging moeilijkheden uit de weg te gaan en onszelf te onderschatten. Zelf had ik daar in het begin ook een handje van. Zodra er een sluis moest worden ingevaren of aangelegd, sprong ik snel achter die stuurstand vandaan. Ik hield mezelf voor dat ik het varen ook heel leuk vond vanaf de meevaarstoel. Maar toen ik – mede door mijn werk bij Motorboot – mezelf ging dwingen ook dat manoeuvreren onder te knie te krijgen, gaf dat zo’n kick! Volgens mij beleef je als man en vrouw veel meer plezier aan je gezamenlijke hobby als je die ook echt beide met bezieling uitoefent. Dus dames: haal nou ook eens dat vaarbewijs, volg desnoods een manoeuvreercursus en overwin die faalangst!

Wat maakt jou een gelukkig mens?

Watersport als gedeelde passie. Daags na ons trouwen stapten we in vol ornaat achter onze speedboot.

Dat mijn werk en privéleven goed in balans zijn. Ik heb een ontzettend leuke baan, die ik ook nog eens goed kan combineren met het moederschap én met mijn passie voor watersport. Wel ligt altijd de verleiding op de loer om te veel hooi op mijn vork te nemen; ik blijf het moeilijk vinden om ‘nee’ te zeggen. Maar liever te druk met leuke dingen dan een relaxed leventje en elke werkdag met tegenzin tegemoet zien.