Waarom de Waddenzee op mijn Bucketlist
en het ook op die van jou zou horen…
Het is al heel wat jaartjes geleden. Begin jaren ’80 om precies te zijn. Na een opleiding als stuurman aan de Zeevaartschool koos mijn man het ruime sop en belandde in de mooiste hoeken van de wereld. Maar toen we over een gezinnetje begonnen te denken leek de wereld niet meer zo aantrekkelijk. Hij besloot te stoppen op de Grote Vaart en vond al snel een walbaan op een jachthaven. Hier leerde hij Eelco kennen.
Eelco Kasimier.
In die tijd een bekendheid in de watersport. Bekend van een wereldreis in zijn uppie met zijn zeilboot de Bylgia. Na deze zeilreis smaakte het hem naar meer en besloot hij met een Motorboot een rondje rond de aardbol te doen waarmee hoopte als eerste dit te volbrengen. Hij kocht de Bylgia II en zocht in zijn voorbereiding naar 4 opstappers voor de moeilijkste en gevaarlijkste trajecten. Ze moesten beschikken over een behoorlijke kennis en staat van dienst.
Voor het eerste traject, over de Noordzee door het Kanaal naar het diepe Zuiden, koos hij mijn man. Een bijzondere belevenis voor ons jonge gezinnetje met inmiddels een klein kindje. De voorbereidingen waren best spannend. Daarover genoeg voer om een heel blog te vullen maar daar gaat dit stukje niet over.
Eelco was naast een doorgewinterde watersporter ook een echte horecaman. Een gastheer. Correct en sociaal. Hij wist zich altijd met de juiste mensen te omringen en kende de sleutel om gesloten deuren te openen, vooral bij hoogwaardigheid bekleders. Zijn netwerk was breed. Hij kende mensen van allerlei pluimages, van ambassades tot de plaatselijk en landelijke pers. Hij wentelde zich graag als een soort spinnende poes in alle media-aandacht.
Vertrek vanuit Harlingen.
Het verbaasde ons dan ook niet dat bij het vertrek vanuit Harlingen de kades vol stonden met mensen, om de Bylgia II uit te wuiven. De plaatselijke muziek en notabelen, zoals de burgemeester lieten op de kade van zich horen. Een armada van schepen deed de Bylgia uitgeleidde de Waddenzee op.
Met mijn kleine meisje van nog geen 3 zat ik tussen de fotografen en camara-lieden van het landelijke en locale nieuws zoals de NOS, televisie en dito dagbladen. Natuurlijk waren ook alle persmensen van de watersportbladen ruim vertegenwoordigd. Het was een overvolle boot. En wij hadden het nakijken…
Afscheid op de Waddenzee
Harlingen is een waterrijk gebied en van alle kanten stroomden grote en kleine boten toe en sloten zich aan bij de rij van schepen richting het Wad om uit te zwaaien.
En dan komt er een moment dat de Bylgia zijn koers vervolgd en het varende gevolg terugkeert naar de thuishaven. Een emotioneel moment voor zowel moeder als dochter. De boot met je geliefde vaart verder en verder de Waddenzee op, en wordt kleiner en kleiner …. hoe groot is die plas….
De Waddenzee
Ondanks het emotionele vaarwel maakte de Waddenzee en vooral de weidsheid een enorme en onuitwisbare indruk op me. Een indruk die zich steeds weer manifesteert als er bij het weerbericht een speciale vermelding is voor de Waddenzee. Door deze focus valt ook de bijzonderheid van dit gebied meer en meer op en dat dit terecht is blijkt ook wel.
UNESCO
De UNESCO heeft dit natuurgebied op het werelderfgoedrijtje geplaatst in goed gezelschap van bv de Grand Canyon, de Chinese Muur, Versailles, de Galapagoseilanden en Mont Saint Michel. Om maar eens wat te noemen…
De Waddenzee ook op jouw Bucketlist?
Een Natuurgebied komt niet zo maar op de lijst van Werelderfgoed. Daar moet het wel iets speciaal voor hebben, en aan bepaalde voorwaarden en strenge eisen voldoen. Volgens UNESCO voldoet de Waddenzee hier helemaal aan. Overigens hoort dit gebied niet alleen bij Nederland maar ook voor een deel bij Duitsland en bij Denemarken.
En nu zijn we er.
Ik wil er nog een keer zijn. Het met eigen ogen zien en ervaren. Ervaren en lopen over de bodem van de Waddenzee. De wind en of de zon voelen. Het zout ruiken en de weidsheid op me in laten werken. Het onderwaterleven zien wat door getijde bloot komt te liggen. De zeehonden op de plaat een uiltje zien knappen, lekker luieren, genieten van een zonnetje op hun dikke huid.
Naar mijn idee hoort de Waddenzee bij de algemene ontwikkeling. En dan niet alleen uit boekjes maar je zou er geweest moeten zijn, klinkt dat niet mooi? Helaas is dat wel een beetje lastig. Voor de meeste mensen is het een moeilijk bereikbaar gebied.
Big hug
Na dit verhaal begrijp je vast waarom het komende VAB event me aan het hart ligt. Toen ik me begin jaren ’80 heb voorgenomen, een keer terug te gaan naar deze zee, kon ik me niet voorstellen dat ik dat op deze manier en met zoveel leuke vrouwen om me heen zou gaan doen.
