Kwallen ontmoeting
Het is al heel wat jaren geleden. Ik zal rond de 6 jaar geweest zijn. Een klein meisje met blonde krulletjes. In die tijd wapperden de zwempakjes nog rond je lichaam. Lycra moest nog worden uitgevonden.
Ieder jaar, in de zomer, verhuisde de familie naar het strand in Walcheren. Met een heel gezin op een paar vierkante meter. Vergelijkbaar met aan boord. Eten, drinken wonen en slapen. Het lijkt heel bekrompen en dat was het ook wel. Vooral als het regende. Maar het was zomer en de meeste tijd speelden we als kinderen buiten op het strand. Een strand vol met slaaphuisjes. We waren één grote familie. Hele dagen spelen aan de vloedlijn, zandkastelen bouwen en auto’s. Garnalen vangen. Wrakhout verzamelen voor het wekelijkse kampvuur. In die tijd kon dat allemaal nog, zelfs zonder vergunning.
Waterpret
Regelmatig gingen we even het water in. Een feest voor alle kinderen op het strand en zeker als de ouders ook meegingen. Je werd dan opgetild en in het water gesmeten. Rond gedraaid zodat het water alle kanten op sprong en duiken tussen de benen door van je vader. Koppie onder en weer bovenkomen. Wat een pret!
Floep…uit met de pret!
Totdat op een dag tijdens zo een een duik een dikke kwal naar binnen floepte in mijn flodderige blauwe zwempakje. Het drillerige dier besloeg de hele voorkant van mijn kleine lijfje, mijn buik en mijn borst. Het zwempakje drukte het nog eens goed aan. Waarschijnlijk voelde de kwal zich ook niet op zijn gemak en ook in de verdrukking en spoot wat extra van zijn giftige stofje door zijn tentakels op mijn tere kinderhuidje. Ik herinner nog goed hoe het meteen begon te branden en mijn huid rood kleurde.
Hoge koorts en ziek
Het was uit met de pret en al heel snel liep de koorts op tot 40 graden. Ik werd meegenomen naar een vreemde huisarts achter de duinen. En met wat zalf keerden we weer terug in ons strandhuisje waar ik boven in het stapelbed werd gelegd, me ziek voelde en een heel slechte nacht had. Het ergste was niet de pijn maar erger nog dat ik de volgende dag niet in staat was om met mijn eerste schoolreisje mee te gaan.
Dit is de herinnering die ik heb aan een heftige aanraking met kwallen. Gelukkig heeft mijn nuchterheid mij behoed van een kwallenfobie. Uiteindelijk zijn het prachtige dieren die zich in het water heel elegant voortbewegen. Ze zijn door moeder natuur uitgerust met tentakels die ze nodig hebben om in de natuur te kunnen leven. Dat wij daar af en toe niet goed op reageren is een bijkomstigheid maar kan wel even lastig zijn.
Gelukkig is niet iedere aanraking met een kwal zo desastreus, en is ziek zijn en zo een hoge koorts meer een zeldzaamheid dan regel. Toch reageren veel mensen in meer of mindere mate wanneer ze op welke manier dan ook ermee in aanraking zijn gekomen.
Tessa, geeft advies
Tessa Zijlstra geeft in haar column tips en adviezen, de do’s en dont’s, hoe je het best kunt handelen bij kwallenbeten of steken. EHBO bij kwallenbeten dus. Natuurlijk is voorkomen het beste maar als het onverhoopt toch een keer niet goed gaat is het wel handig om te weten hoe je dit het meest effectief kunt handelen.
Lees hier de tips en adviezen van Tessa Zijlstra.
Heb jij ook een kwallen ervaring?
